อลิสซอน เริ่มเล่นฟุตบอลแบบจริงจัง ตอนอายุประมาณ 7-8 ขวบ ช่วงแรกนั้น เขาเลือกที่จะเล่นตำแหน่งกองกลาง หลังจากนั้น เขาก็ผันตัวเองมาเป็นผู้รักษาประตู เพราะรู้สึกชอบตำแหน่งนี้มากกว่า เขาบอกว่า หลงรักทุกอย่างที่เกี่ยวกับผู้รักษาประตู และสนุกกับมัน ไม่ใช่เพียงแค่เกมการแข่งขัน แต่ยังรวมถึงช่วงเวลาของการฝึกซ้อมด้วย

ตั้งแต่ยังเป็นเด็ก เขาก็ชอบการเป็นผู้รักษาประตูมาตลอด โดยรับแรงบันดาลใจมาจากพี่ชายของเขา ซึ่งเป็นผู้เล่นในตำแหน่งนี้เหมือนกัน เขา และครอบครัวชอบที่จะดูพี่ชายฝึกซ้อม ถือว่าเป็นอะไรที่ยอดเยี่ยมมาก เขาเปิดเผยเคล็ดลับว่า หากอยากจะเป็นผู้รักษาประตู จำเป็นต้องทำงานอย่างหนัก นั่นคือสิ่งที่เขาเลือกทำเช่นเดียวกัน เขาจำเป็นต้องมุ่งสมาธิกับฟุตบอล

นอกจากพี่ชายของเขาที่เป็นผู้รักษาประตูแล้ว ตำแหน่งนี้ยังมีความผูกพันต่อเขามาอย่างช้านานด้วย เพราะคุณแม่ของเขาก็เคยเป็นผู้รักษาประตูทีมแฮนด์บอลระดับโรงเรียนมาก่อน ส่วนคุณปู่ของเขาก็เคยเป็นผู้รักษาประตูให้กับทีมฟุตบอลระดับท้องถิ่น ขณะที่คุณพ่อของเขาก็เป็นผู้รักษาประตูให้กับบริษัทที่ทำงานอยู่เช่นเดียวกัน

ฮีโร่วัยเด็ก

อลิสซอน กล่าวว่า เขาก็เหมือนกับเด็กชายทั่วไป ที่มีฮีโร่ด้านลูกหนังเป็นของตัวเอง เขาเฝ้ามองผู้เล่นเหล่านั้น ผ่านทางหน้าจอโทรทัศน์ และมาทำความรู้จักในภายหลัง อาทิเช่น เคลาดิโอ ทัฟฟาเรล อดีตผู้รักษาประตูทีมชาติบราซิล ชุดแชมป์ฟุตบอลโลก 1994 รวมไปถึง จานลุยจิ บุฟฟ่อน ที่เขาชื่นชอบมานานแล้ว และมองว่าเป็นหนึ่งในผู้รักษาประตูที่ยอดเยี่ยมตลอดกาล

ขณะที่นักเตะในตำแหน่งเอาท์ฟิลด์ อลิสซอน บอกว่าเขาชอบนักเตะประเภทที่เปี่ยมไปด้วยพรสวรรค์ และลูกเล่นที่แพรวพราวอย่างโรนัลดินโญ่ รวมถึงยอดดาวยิงอย่างโรนัลโด้ “R9” แต่ท้ายที่สุดแล้ว เขากลับชอบดูการเล่นของผู้รักษาประตูมากกว่า เพื่อเป็นการเรียนรู้ และเจริญรอยตาม พร้อมกับนำแง่มุมที่ดีไปปรับใช้กับตัวเอง

พัฒนาการช้า 

ย้อนกลับไปช่วงปี 1992 อลิสซอน เข้าร่วมอะคาเดมี่ลูกหนังเป็นครั้งแรกในชีวิตกับการเป็นเยาวชนของ อินเตอร์นาซิอองนาล ณ เวลานั้น เขามีอายุเพียงแค่ 10 ขวบเท่านั้น แน่นอนว่า ทุกอย่างไม่ได้เป็นเรื่องง่ายเลย เขาต้องเจอกับปัญหาใหญ่ นั่นคือร่างกายที่เติบโตช้ากว่าเด็กคนอื่นในทีม เขาเติบโตเป็นผู้ใหญ่ช้า ผู้รักษาประตูทั้งหมด โดยเฉพาะช่วงวัยเดียวกัน ต่างตัวสูง และแข็งแรงกว่าเขาทั้งหมด

ช่วงเวลานั้น สโมสรมีการทดสอบเรื่องของร่างกาย จากระดับ 1-5 เมื่อเพื่อนร่วมทีมของเขาก้าวไปถึงระดับ 5 เขายังคงอยู่ระดับ 2 อยู่เลย มันไม่ได้เป็นเรื่องดีในการเล่นตำแหน่งผู้รักษาประตู ที่จำเป็นต้องตัวสูง, ต้องกระโดดสูง และต้องป้องกันประตู การที่เขาเป็นคนตัวเล็ก มันไม่ส่งผลที่ดีนัก ผลสุดท้าย เขาก็ต้องตกเป็นตัวสำรองอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

อินเตอร์นาซิอองนาล เกิดความสงสัยว่า เขาจะมีปัญหาเรื่องการเจริญเติบโต หรือเป็นเพราะเขาตัวเล็กแบบนี้อยู่แล้ว สโมสรจึงตัดสินใจให้เวลาเขาอีก 1 ปี เพื่อคอยดูว่า เขาจะตัวโตมากกว่านี้หรือไม่ จากนั้น เทคนิคของเขาดีขึ้นอย่างรวดเร็ว สิ่งมหัศจรรย์ได้เกิดขึ้นแล้ว ภายในรอบ 1 ปี เขามีส่วนสูงขยับจาก 170 มาเป็น 187 เซนติเมตร ซึ่งมันก้าวไปอยู่ในระดับ 4

สู่สโมสรลิเวอร์พูล

ย้อนวันวาน สมัยที่  อายุ 16 ปี ระหว่างที่กำลังอยู่ที่ชายหาดร่วมกับกลุ่มเพื่อน เขาได้รับโทรศัพท์ว่า เขาถูกเรียกตัวติดทีมชาติบราซิล รุ่นยู-17 นั่นเป็นจุดเริ่มต้นที่ปักหมุดการเดินทางที่แสนยาวไกล เพราะเมื่ออายุครบ 20 ปี เขาได้รับโอกาสประเดิมทีมชุดใหญ่ของอินเตอร์นาซิอองนาล หลังจากนั้น 2 ปี เขาก็ได้ประเดิมทีมชุดใหญ่ของทีมชาติบราซิล มันเป็นเกมที่เปลี่ยนแปลงชีวิตของเขา ที่ได้มีโอกาสสัมผัสฟุตบอลโลกด้วย

หลังจากนั้น เขาก็ย้ายมาเล่นในยุโรปกับโรม่า ก่อนจะกลายเป็นผู้รักษาประตูค่าตัว 72 ล้านยูโรของสโมสรลิเวอร์พูล ขวบปีแรกกับสโมสร เขาก็สามารถพาทีมคว้าแชมป์ยูฟ่า แชมเปี้ยนส์ ลีก เป็นผลสำเร็จ รวมถึงการคว้ารางวัลส่วนตัวอย่างถุงมือทองคำ จากการแข่งขันพรีเมียร์ลีก, ยูฟ่า แชมเปี้ยนส์ ลีก และโคปา อเมริกา ซึ่งเป็นทัวร์นาเมนต์ที่สำคัญทั้ง 3 รายการ